Vaccineren bij huisdieren uit de mode

In navolging van het niet-inenten van kinderen, lijken steeds meer baasjes nu ook het niet-inenten van (huis)dieren te omarmen.  De vraagtekens bij inentingen zijn vreemd genoeg vooral ontstaan bij de fokkers. Wat is er gebeurd dat een deel van deze belangrijke keten vaccinaties als onbelangrijk of zelfs gevaarlijk ziet?

Aanleiding hiervoor was een artikel in de Britse The Telegraph waarin melding werd gemaakt van duizenden ziekte- en sterfgevallen onder honden die net waren ingeënt met L4 (een cocktail tegen diverse ziektes). Ondanks dat uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat de vaccinatie niet tot de ziekte of het overlijden heeft geleid, nemen veel fokkers en eigenaars dit niet aan.

Een veterinair medewerkster uit Amsterdam vertelt dat steeds meer eigenaren hun dieren niet willen laten inenten, vanwege ‘alle chemische rotzooi’ die er in deze vaccins zou zitten. Maar vorig jaar brak in Amsterdam de kattenziekte uit. Arjan Lubach legde in Zondag met Lubach al eens heel beeldend uit hoe het met vaccins werkt: https://www.youtube.com/watch?v=9bYqgp6RcPM. Het is als een paraplu die de hele populatie beschermt. Als daar enkele paraplu’s van ingeklapt worden, vallen er gaten en lopen mensen gevaar. Zo werkt het precies bij dieren. Alleen komt dit uit een gevaarlijker hoek: de fokkers. Fokkers weten het eigenlijk altijd beter. Alles wat door de dierenarts of zijn personeel gezegd wordt, moet eerst maar eens bewezen worden. Fokkers hebben altijd meer verstand van dieren, denken zij zelf. De baasjes die de rashonden kopen, gaan klakkeloos mee in wat hun fokker zegt. Dat hun huisdier daar heel erg ziek van kan worden, daar wordt geen rekening mee gehouden. En als een dier dan toch ziek wordt, dan komen de baasjes verhaal halen bij de dierenarts.

Heel veel stammen

Volgens Karen Kauwenberg (46) en fokker van Labradors bieden de zes, negen en twaalf weken pupvaccinaties een schijnveiligheid: “Als pups geboren worden, krijgen ze afweerstoffen van hun moeder mee. We weten niet hoe lang die blijven werken en wanneer een enting goed aangrijpt. Daarmee ontstaat een schijnveiligheid; jij denkt dat je pup goed beschermd is, maar in werkelijkheid werkt de weerstand die de pup van de moeder meekreeg de entstof het lichaam uit. Als deze maternale bescherming uitgewerkt is, heeft de pup dus geen bescherming meer. Pups krijgen aanzienlijke injecties met tot wel vijf grote ziektes erin. Het is heel jammer dat dierenartsen weinig informatie delen, bijvoorbeeld voor de ziekte van Weil. Je ent maar tegen vier stammen, terwijl er meer dan 250 bestaan. Waar ent je dan voor? Dat weegt niet op tegen de schade die de L4 enting meebrengt, we zien bijvoorbeeld ADHD-achtige klachten, problemen met de vacht, het darmstelsel en andere misère. Een pup laat na de enting vaak heel ander gedrag laat zien. Over kennelhoest wordt naar mijn idee een ongenuanceerd beeld geschetst. Het is net als het menselijke influenzavirus. Een van mijn negen honden was ziek, maar de anderen zaten kiplekker in hun vel. Hoe besmettelijk is het dan eigenlijk? Ik ben niet tegen enten, maar wel tegen overmatig enten. Je hoeft een lichaam dat gezond is en dat zelf tegen een ziekte kan vechten, niet daartegen in te enten. Je haalt met die vaccinaties ook stiekem een stuk van de weerstand onderuit. Leptospirose bijvoorbeeld is een ziekte die wordt overgedragen door ratten. Als jij een chihuahua hebt, die bijna nooit buitenkomt en dan alleen in een woonwijk, wat is dan het nut van die vaccinatie? Dan is het middel erger dan de kwaal. Wij krijgen als mensen tot een bepaalde leeftijd entingen, daarna maken we geheugencellen aan. Maar honden blijven maar ieder jaar een prik krijgen. Laatst zag ik een hond van twaalf jaar kreupel lopen en zijn baasje vertelde trots dat hij gister net zijn cocktail gehad had. Wat voor zieke geest is zo’n dierenarts dan? Dat was toch niet nodig geweest? Doe ook niet alsof iedere enting veilig is, want dat is niet waar weten we uit ervaring.”

We zien ADHD-achtige klachten, problemen met de vacht en het darmstelsel

Een keer in de drie jaar enten

Volgens holistisch dierenarts Tannetje Koning zijn er te weinig en niet afdoende geneesmiddelen voor dieren op de markt: “Als regulier dierenarts (wat ik ben) kun je niet zoveel. Je biedt lapmiddelen aan maar niet echte oplossingen. Ik leerde homeopathie en tijdens die studie heb ik mijn 14 jaar oude hond behandeld met homeopathie. Hij werd daardoor speelser dan ik hem ooit had gezien! Dat gaf de doorslag voor mij om hiermee verder te gaan. Naast de reguliere zorg bied ik sindsdien ook homeopathie, acupunctuur, Chinese en westerse kruiden en chiropractie/osteopathie aan. Dat is wel lastiger bij dieren, die kunnen je niet vertellen waar de pijn zit en hoe ze zich voelen. Op een congres maakte ik kennis met titeren en sinds maart 2003 bied ik dat ook aan. Ik ontdekte dat een enting die goed is aangeslagen vaak levenslang werkt, dat geldt niet voor alle entingen maar wel voor de belangrijksten. Die voor de ziekte van Weil moet je wel ieder jaar doen bijvoorbeeld. De meeste dierenartsen geven gelukkig nog maar een keer in de drie jaar de cocktailvaccinatie, dat is ook het advies van de fabrikant. Ze geven geen garantie voor een langere werking. Pups moeten wel tegen hondenziekte en Parvo ingeënt worden.”

Dieren kunnen je niet vertellen waar de pijn zit

Titeren correleert niet met leptospirose

Dat dieren wat ziekteverschijnselen vertonen na een inenting kan voorkomen. Hun afweersysteem wordt geactiveerd, zegt Herman Egberink, viroloog van de Universiteit Utrecht: “Dat zijn meestal milde verschijnselen en dit is meestal van korte duur. Fokkers zijn daarin heel kritisch. Zij roepen meteen dat er iets niet goed is als een pup wat suffer wordt na een inenting, terwijl dat in feite een signaal is dat het vaccin werkt. Je spuit wat verzwakte ziektekiemen naar binnen die het afweersysteem moeten stimuleren, het zou niet goed zijn als een pup daar niets van merkt. Bij de vrij nieuwe inenting tegen de ziekte van Weil ontstaat vaak een klein bultje in de huid, bij sommige dieren is dit wat groter. Dit bultje trekt na enkele weken weer weg en leidt niet tot verdere verschijnselen. Over die bultjes slaan veel fokkers alarm. Voordat een middel op de markt komt, wordt het goed getest op de veiligheid en werkzaamheid. Ook hebben alle dierenartsen de verplichting om alle bijwerkingen bij het Centraal Bureau Geneesmiddelen te melden. Ook de farmaceutische industrie moet deze rapporteren. De middelen die nu op de markt zijn, hebben bijwerkingen die zelden voorkomen, minder dan 1 procent.”

De vaccinaties hebben bijwerkingen die zelden voorkomen

“Twee jaar geleden was er In Groot-Brittannië veel aandacht voor toen er in de krant een groot artikel verscheen over de ernstige bijwerkingen die door een vaccin tegen de ziekte van Weil veroorzaakt zouden worden. Maar als je de data uit die periode erbij haalt dan blijkt het nog steeds om een miniem deel van de dieren te gaan wat daar last van had. Ook kunnen eigenaren van dieren en artsen zeer ernstige bijwerkingen melden, maar dat is amper gebeurd. Bijwerkingen komen voor, er zijn altijd dieren die minder goed reageren op een enting. Daar zijn studies naar gedaan en een daarvan is gedaan in de Verenigde Staten, waar bij 1 miljoen honden een aantal dagen na de vaccinatie zijn onderzocht op bijwerkingen en daaruit bleek dat deze maar weinig voorkwamen. Sommige honden hebben een overgevoeligheidsreacties, maar dat zit altijd binnen de categorie zelden. Wel zijn er altijd dieren waarbij de weerstand nog voldoende is als zij de vaccinatie krijgen volgens het aanbevolen schema. Er zijn echter ook dieren die wel gevoeliger zijn en deze bescherming nodig hebben. Dit advies is gebaseerd op het handhaven van de populatie immuniteit, je wilt alle dieren beschermen. Er is wel een trend gaande dat steeds meer dieren getiterd worden. Daarmee kun je bepalen of er nog genoeg antilichamen in het bloed aanwezig zijn als het dier toe is aan hervaccinatie. Je moet je wel beperken tot die infectieziekten waarvan je weet dat er een goede correlatie is tussen een antilichaam titer en een bescherming. Helaas is die correlatie er voor het leptospirosevaccin niet en kun je dus ook geen titerbepaling doen. Dat is wel het vaccin wat we wel jaarlijks moeten geven, dat werkt korter. Maar voor de meeste virussen kun je een titerbepaling doen als de dieren tenminste hun basisvaccinatie hebben gehad. Bij hele jonge pups en kittens wordt wel getiterd, maar de vraag is dan wel hoe goed die immuniteit is. Ook moet je die dieren dan vaker titeren om een gunstig moment voor de vaccinatie vast te stellen. In de consensus gaat de voorkeur uit naar een basisvaccinatie.”

Antistoffen

Maar hoe zit het dan met die kleine puppies die enorme vaccinaties krijgen? “Deze vaccins zijn niet vergelijkbaar met antibiotica, waarbij het wel om het lichaamsgewicht gaat. Het immuunsysteem heeft een bepaalde hoeveelheid antigeen nodig om te reageren, dat is in principe voor ieder dier gelijk. De vaccins die op de markt komen, worden ook altijd getest op jonge dieren waarbij in de bijsluiter wordt aangegeven dat vaccinatie vanaf die leeftijd mogelijk is. Pups krijgen inderdaad antistoffen via de moedermelk binnen en wordt via de darm opgenomen in het bloed. Maar na een à twee dagen sluit de darm van de moeder en dan stopt de opname van de antilichamen. Pups moeten dan ook vooral de eerste dagen veel moedermelk drinken. Niet iedere teef of poes heeft ook evenveel antilichamen, dat zijn allemaal variabelen waar je rekening mee moet houden. Vaak wordt beweerd dat je door vaccinatie de antilichamen allemaal zou wegvangen bij jonge dieren, dat blijkt echter niet uit de studies die daarnaar zijn gedaan. Je kunt een pup van zes/zeven weken een vaccin geven, terwijl hij dan nog geen goede immuniteit heeft kunnen ontwikkelen omdat hij dan nog veel maternale antilichamen heeft die het vaccin blokkeren, terwijl de pup met negen weken wel kan reageren. Bij een pup met nog hogere titers op maternale antilichamen kan dat ook pas op twaalf weken zijn. Dat is de reden waarom bij jonge dieren wat vaker geënt wordt. Daarnaast moet je een dood vaccin, zoals leptospirose, de eerste keer altijd tweemaal geven wil je een goede opbouw van de immuniteit krijgen. Om de honden en katten een goede bescherming te geven is het nodig dat we meer vaccineren.”

Er is nog nooit een dier met een bijwerking van een vaccinatie bij ons gekomen

Verandering in DNA?

Henneke Versteegh (61) is fokker van Rottweilers: “Voor ieder levend wezen is het beter om een natuurlijke afweer op te bouwen en niet via een vaccin. Als een gezond leven wezen in aanraking komt met een ziekteverwekker, dan komt onmiddellijk het afweersysteem in werking die antistoffen produceert. Vaak is dat voldoende voor een gezond dier, om de besmetting het hoofd te bieden. Met een vaccinatie breng je het immuunsysteem in de war. Ik ben ervan overtuigd dat door slechte voeding, door te veel of eigenlijk alle vaccinaties en andere giftige middelen zoals ontwormen, vlooien- en tekenbestrijding, we het immuunsysteem overladen. Daardoor treden er ook veranderingen in het DNA op. Bij de Rottweilers is onlangs de erfelijke aandoening JLPP gekomen, een verlamming van de slokdarm die veel bij pups van 15-16 weken voorkomt. Ze overlijden voordat ze 20 weken zijn. Die beschadiging in het DNA moet ergens vandaan komen. Ik ben geen wetenschapper, anders was ik wellicht evenals zovelen gehersenspoeld. Ik heb wel veel wetenschappelijke artikelen gelezen uit onder meer Amerika waarin staat dat die beschadigingen in het DNA ontstaan door juist de vaccinaties die de draagstoffen zoals kwik, aluminium en formaldehyde bevatten. Vroeger heb ik altijd wel mijn pups gevaccineerd en ontwormd, daarvan heeft geen enkele JLPP gekregen, maar ik denk dat er altijd evolutie plaatsvindt. Daardoor wordt er steeds meer bekend over de bijwerkingen van vaccinaties bij mensen, maar ook bij dieren. Dieren in het wild krijgen geen vaccinaties en toch worden ze niet ziek. Het gaat om survival of the fittest, zo is het ook bedoeld.”

In de praktijk in Amsterdam komen weinig fokkers en de baasjes met vragen, blijven meestal steken op ‘Zou jij het doen?’  Wanneer een dierenarts of de medewerkers vertellen dat zij hun dier wel in laten enten, zijn ze er vaak gerust op. Er is daar nog nooit een dier met een bijwerking van een vaccinatie in de praktijk geweest. En ADHD of autisme bij honden? Dat ligt aan de opvoeding.

Wat is titeren

Tannetje Koning neemt een druppeltje bloed uit de voorpoot, de lip of (bij katten) uit het oor. Dat druppeltje gaat in het eerste van vijf verschillende bakjes achter elkaar. Daarin gaat ook een stickje met daarop de antigene van de virussen en de controle. Dit wordt doorgezet in verschillende bakjes, vergelijkbaar met het ontwikkelen van een foto.  De test duurt een half uur. Er ontstaan dan vier stippen, de bovenste is de controlestip die er altijd moet zijn. Anders is de test niet goed gegaan. De stippen hebben allemaal een kleur die bepaald hoeveel antilichamen er nog in het bloed zitten. Bij stippen met dezelfde kleur of donkerder zitten er nog voldoende antilichamen in het bloed. Als de kleur iets lichter is, dan is dat ook nog net genoeg. Als de stip bijna of helemaal weg is, is het tijd voor een inenting. Dan pas zou een enting aanslaan. Deze vorm van titeren is niet officieel erkend en geldt ook niet als bewijs bij de douane. Een titering door een officieel laboratorium (via de huisarts) is wel voldoende, maar veel duurder. Ook moet een hond tegen rabiës zijn ingeënt om de grens over te mogen.

Bronnen:

http://www.telegraph.co.uk/news/2016/07/02/dogs-dying-after-having-protective-vaccine-owners-claim/

www.dogzine.nl (diverse artikelen)

https://dierbewust.nl/negatieve-bijwerkingen-inentingen-honden/

http://time.com/4883849/can-dogs-get-autism/

Dit artikel verscheen eerder in Skepter